میعان

انرژی جنبشی مولکولهای یک مایع از توزیع ماکسول - بولتزمن پیروی می‌کند که نظیر توزیع انرژی جنبشی بین مولکولهای یک گاز است. انرژی جنبشی مولکول معینی از یک مایع ضمن برخورد با سایر مولکولها پیوسته تغییر می‌کند. ولی در لحظه‌ای معین ، تعدادی از مولکولهای یک مجموعه مولکول دارای انرژی نسبتا زیاد و تعدادی دارای انرژی نسبتا کم هستند. فراریت تعدادی از مولکولهای با انرژی زیاد از مایع سبب می‌شود که انرژی جنبشی متوسط مولکولهای باقیمانده در مایع کاهش یابد و از دمای کاسته شود.

وقتی مایعی از یک ظرف سرباز تبخیر می‌شود، انتقال گرما از محیط به مایع صورت می‌گیرد و در نتیجه ، دمای مایع ثابت باقی می‌ماند و به این ترتیب ، ذخیره مولکولهای پرانرژی تامین می‌شود و این فرایند تا تبخیر تمام ادامه می‌یابد. مقدار کل گرمای لازم برای تبخیر یک مول از مایع در دمای معین آنتالپی مولی آن مایع نامیده می‌شود. در دمای 25ċ

H₂O_(l) ↔ H₂O_(g) ∆H_v = +43.8kj

فرآیند فوق فرآیندی برگشت پذیر است. یعنی عکس فرآیند و تبدیل مولکولهای گازی به مایع نیز صورت می‌‌گیرد. ولی این فرآیند ، فرآیندی گرمازا خواهد بود. یعنی مولکولهای گاز برای اینکه به مایع تبدیل شوند، به محیط گرما خواهند داد و میعان صورت خواهد گرفت. آنتالپی تبخیر معمولا در نقطه جوش عادی و بر حسب کیلو ژول بر مول درج می‌شود. گرمای تبخیر یک مایع هم شامل انرژی لازم برای غلبه بر نیروهای جاذبه بین مولکولی و هم شامل انرژی لازم برای انبساط گاز است.

آنتالپی میعان مولی Entalpy of Condensation

وقتی یک مول بر اثر تراکم به مایع تبدیل می‌شود، انرژی آزاد می‌شود. این تغییر آنتالپی را "آنتالپی میعان مولی" می‌نامیم. این کمیت دارای علامت منفی است. ولی از نظر عددی برابر با گرمای تبخیر مولی در همان دما می‌باشد. یعنی:

H₂O_(g) → H₂O_(l) ∆H_c = -43.8kj

آنتالپی میعان یک گاز با آنتالپی تبخیر مولی از نظر عددی برابر است. آنتالپی تبخیر یک مایع با افزایش دما کاهش می‌یابد و در دمای بحرانی جسم ، مقدار آن به صفر می‌رسد. پس برای میعان یک گاز باید دما را کاهش دهیم و این کاهش باید بطور منظم انجام گیرد.